Ξύπνησε ο γλάρος ένα πρωι στη στεριά και αναρωτήθηκε

Ποια νύχτα ταχα να του ‘κλεψε τη θάλασσα;

Ποια αγάπη τον χώρησε απ τη γή του;

 και σηκώθηκε να πετάξει

Μα έμεινε κάτω

Κοίταξε τα γεράματα κι εκείνα του εγνεψαν ένα όχι

Δεν έχει περάσει ο χρόνος

Και ύστερα κοίταξε το παρελθόν

Και έπεσε να κοιμηθεί στη στεριά που βρέθηκε

Γιατί μήτε ο πόνος είχε περάσει.