Δυο μονοπάτια

Οταν η μέρα θα χαράξει
Οταν ξεχάσεις πως ερχόσουν να με βρείς
τοτε θα φέρω να σου δώσω τη νύχτα
με τη δροσιά από ένα σταφύλι
με δυο περίπατους και μι' άγκυρα στο χέρι

και θα σου πώ
θα σου θυμίσω όλα που σ'έφερναν κοντά μου
όλα τα όνειρα που κάναμε σαν μούτσοι σε καράβι μανιασμένο
και θα σου πω
τα ταξιδιάρικα τα λόγια που είδα
στο μέτωπό σου
και άστραψ' ο κόσμος κι ο ουρανός
απ' άκρη σ' άκρη

και θα γυρίσεις
έτσι πιστεύω
έτσι νομίζω πως η θύμηση σαν ναύτης
σαν αντάρτης
θα σε τραβίξει με το γράντι
σαν το ζώο
που απομακρίνεται
στον πάσαλο δεμένο
ωσπού να του ρθει ο πόνος
ωσπου να του ρθει ο πόνος της καδένας στο κορμι
να το γυρίσει πίσω

και όταν θα 'ρθεις
όπως παλιά θα σ'αγαπήσω
σαν αδελφό και σαν πατέρα και σαν γιο
μα θα το ξέρω από τα λόγια σου τα πρώτα
πως τόσο που περπάτησες μου φτάνει
για να 'σαι πια εσύ κι εγώ
δυο μονοπάτια
δυο μονοπάτια
αλλιώτικα
δυο μονοπάτια
ξένα