Η Ζωή.

Η μάταιη που ζει για τον πλούτο που μένει

Και πεθαίνει για εκείνον που χάνεται

Που θυμάται τον πόνο και ξεχνάει τον έρωτα

Και τα πάντα

Η Ζωή που χτυπάει τα χαράματα να σε ξυπνήσει σαν δεν την ακούς

Τι περιμένει;

Ένα τραγούδι που τελειώνει; ένα κορμί να μείνει για πάντα;

Το ποτέ;

Κι αν το ποτέ δεν έρθει θα επιστρέφουμε πάντα από ένα παρελθόν

Νυχτωμένοι

Όπως κι εκείνη.