Ο θάνατος της Εδεμ

Θέλω να μην μοιάζεις με κανέναν
Θέλω με το Θεό να μοιάζεις.
Το Θεό που ξεγενά η σκέψη
τις αμαρτίες σαν μάνα ν'αγαπάς
εκείνες που ξεβράζει το σώμα
μ'εναν παφλασμο
όταν μ'αγκίζεις σαν θάλασσα,
που πεθαίνει
που γυμνώνεται
έτσι θα με γνωρίσεις.
Μην ψάχνεις κήπους
Μην ψάχνεις τον κόσμο που αγαπάς
τον τύλιξαν τα παιδιά σ'ενα σεντόνι
και τον χτυπούν
με γέλια
όπως μεγαλώνουν
με τύψεις
τόσο που η γελοιότητα παρέσυρε
παρασιτεί τη νίοτη
και βράχος γίνηκε ν'ακουμπήσω
και να σου μοιάζει
σαν το Θεό.