Η κοινόβια ζωή μας σπρώχνει να ζούμε σε ένα
χάος.
φωνές, κόσμος, πρόσωπα, πόδια
όμορφα, νυχτερινά
μια γυαλιστερή επιφάνεια
να καθρεφτιστούν τα λάθη τα καλοβαμμένα
να μας τυφλώσουν.
Εγώ φταιω που δεν γεννήθηκα κυνηγός,
που γεννήθηκα γάτος,
και τούτη η ζωή με νυστάζει
όχι εμένα, το νου μου που κοιμάται ολημερίς
μήπως και ζήσει μια μέρα ξύπνιος.
Σσσσς
Το Χάος μίλησε
Δεν τα κατάφερες πάλι
Ίσως δεν ακούς το ρυθμό
Εγώ φταίω που γεννήθηκα γλάρος,
και τούτη η ζωή με αποστεώνει
Ξύπνα να ζήσεις τις ευκαιρίες που σου δίνει
ένα αφεντίκό που είναι και κείνη.
Μόνο μη φωνάζεις πολύ, καθόλου.
Οι επαναστάτες φωνάζουν,
κι εσύ γεννήθηκες ανθρωπάκος
Σσσσς
Ώρα να πας για ύπνο
Τώρα
Εκείνος δουλεύει όμως
ώρες;
μερόνυχτα.
Και πώς ονειρεύεται;
Στη δουλειά γεννιούνται τα όνειρα,
μάλλον όμως δεν είναι για σένα.
Και δεν φταις εσύ,
η ζωή φταίει η κακομαθημένη
που ήθελε να της τραβίξεις τα μαλλιά
κι εσύ τη χάιδεψες.