Pour l’ hedonism

Ο ηδονισμός βρίσκεται μακριά απ’ την ύλη, έτσι πιστεύω. Ξέρω πως μιλάει η ζάχαρη σ’ εκείνη την πρώτη στιγμή ή ο καφές, το άρωμα η γεύση η αίσθηση, το κρασί, το μούδιασμα, μα δεν γνωρίζω αν αυτές είναι οι ηδονές που αποζητάει ο άνθρωπος ή αν αυτές είναι οι εμπειρίες που μπορεί να προσεγγίσει κοντά σ’ εκείνες τις μη υλικές ευτυχίες. Της γαλήνης που δεν μπορεί να βρει ίσως είναι το κρασί και η ζάχαρη είναι εκείνης της συντροφιάς ή του ενθουσιασμού εκείνου του δυσεύρετου. Έτσι πιστεύω. Κι ας κάνω λάθος κάτι μέσα μου νιώθει μια ευτυχία που τίποτε μεγάλο δεν δίνεται αν δεν αξίζεται. Ίσως οι άνθρωποι να ήταν λιγότερο ευτυχισμένοι βέβαια αν ανακάλυπταν τέτοιου είδους πραγματικότητες. Γιατί όταν είσαι μικρός νιώθεις κάπως όμορφα αν μικραίνεις τα πάντα στο ύψος σου. Μέχρι και τις ηδονές να μικραίνεις στο ύψος σου αντί να ψηλώνεις στο ύψος των ηδονών. Έτσι ανόητος είναι ο άνθρωπος που μέχρι και την ευτυχία μικρή θέλει να την κάνει για να μπορεί να τη φτάσει. Κι αφού τη στριμώξει στην πραγματικότητα τον πραγμάτων να την αφήσει εκεί να περιμένει για μιαν άλλη στιγμή πιο κατάλληλη.