Ανάκλιση

Μακάρι να ταν οι δρόμοι του γυρισμού
σταφύλια
ένα τσαμπί δροσερά σταφύλια
να τ'αρπάζει το χέρι που πινάει
η μνήμη να τα κατασπαράζει
να την περπατήσουν πάλι σ'εκείνο τον Αύγουστο της ζωής του
που αγαπούσε.
Θα τον θυμάται άραγε εκείνο τον Αύγουστο;
ή γέρασαν τόσο τα σκαλιά του σπιτιού του που δεν τον φέρνουν πια εκεί.
Γιατί κανείς δεν μένει εκει και τότε
και θα ταν μια σκάλα ατέλειωτη που θ'ατένιζε τη μοναξιά
Το ρίμαξα εκείνο το τελευταίο
το δροσερό
τον ξέγνοιαστό
αυτό τον Αύγουστο που όλα τα ταξίδια μου
έβγαζαν στον τρύγο
και όλα τα ναι μου γίνονταν
μούστος
μιας εποχής
χωρίς σ'αγαπώ.